O venres, na aula "A Pementeira" disfrutamos moito co conto "El pollo Pepe". A verdade é que PEPE sempre ten éxito entre os máis pequenos porque é un tragón, come moita cebada, moito trigo e moito millo e iso fai que teña unha barriga moi gorda, un forte pico e unhas grandes patas.Tamén cantamos a canción do conto.
Aquí están as fotos que demostran que os pequepementeiros estaban moi contentos de ter a PEPE na aula.
Como podedes ver PEPE é de cor amarela. Leo informounos rapidamente de que é amarelo como a M. ¿Amarelo como a M?- preguntei eu sen entender moi ben ese dato que nos aportaba Leo. E cheo de razón puntualizou:
-¡Claroooo! Amarelo como a M de MacDonalds.
Non sei en que estaba eu pensando, porque isto sábeo todo o mundo.
Despois de coñecer a PEPE, fomos ao patio a xogar coa area. estivemos fóra pouquiño tempo porque facía moitísimo calor. Pero, aínda así, foi un día moi divertido.
¡Ah! e tamén quero compartir con vos a preciosa flor de plastilina que nos fixo Nora. ¡Mirade!
Seguro que o luns será outro día xenial no cole.
Unhas palabras de ánimo para os PEQUEPEMENTEIROS, para os seus papis/mamis e sobre todo para a PROFE, que o período de adaptación logo pasa e é unha porta a un mundo cheo de sorpresas onde atoparán moitas cousas que aprender.
ResponderEliminarMela, moitas, moitas grazas por estar aínda con nós!Hoxe fixen unha visita rápida aos meus expementeiros (que o serán para sempre) e o bico que me deu Pablo cargoume de enerxía e boas vibracións (as chicas, incluída Ana foron moito máis espontáneas e expresivas e abrazáronme con forza, pero eu sei que Pablo coa súa prudencia, e coa súa introspección, dixo moito coa mirada e co seu bico). Agora terei que manter ese listón de pementeiros ao mesmo nivel e a ver como o fago. Ata o de agora está sendo un período de adaptación bastante fácil, sen choros nen dramas así que espero ter outra magnífica remesa de nenos e nenas intelixentes e con ganas de aprender. Un bico moi forte!
EliminarGrazas a tí, Teté. Si as nenas te abrazan, e si Pablo, co tímido que é, che dá un bico, é porque o ganastes a pulso. Os nenos non esconden nada, non teñen segundas intencións. Todo o cariño que che amosan é porque o mereces.Conseguir que os nenos aprendan todo o que aprenderon (leer e escribir en maiusculas e minúsculas...e moitísimas cousas mais) e que te queiran como te queren, é unha mostra de que o teu método de ensino é exemplar.
ResponderEliminarEstou segura que subides o listón, cada vez o nenos son mais listos (xa ves, xa non choran!!! ¡¡choramos os pais, je, je !!..)... e sei que ti non eres das que deixa que o nivel baixe. Grazas a tí, Teté.